Pomoc psychologiczna może być świadczona przez każdego psychologa, który posiada odpowiednią wiedzę, umiejętności i zasoby. Psychoterapia zaś prowadzona jest przez psychoterapeutów – osoby bardziej wykształcone w kierunku prowadzenia terapii określonej grupy osób. Z reguły jednak mało kto rozumie na czym polega różnica pomiędzy tymi dwoma zawodami – przede wszystkim jest to rodzaj ścieżki edukacyjnej.
Psycholog to osoba, która ukończyła 5 letnie jednolite studia magisterskie na kierunku psychologia oraz charakteryzuje się odpowiednim doświadczeniem zawodowym w wybranej ścieżce – jak na przykład w prowadzeniu konsultacji psychologicznych dla osób dorosłych lub/i dzieci czy młodzieży. Aby zostać psychoterapeutą nie trzeba być koniecznie psychologiem, choć niewątpliwie wykształcenie kierunkowe znacznie ułatwia proces kształcenia psychoterapeutycznego. Bardzo często w Polsce psychoterapeutami zostają również osoby z wykształceniem medycznym – jak na przykład pielęgniarki czy lekarze psychiatrzy. Każdy specjalista to osoba, która ukończyła czteroletnie studia psychoterapeutyczne w wybranym przez siebie nurcie (na przykład psychodynamicznym czy poznawczo-behawioralnym bądź systemowym), jak również przeszła własną terapię określoną w programie studiów przez odpowiednie wytyczne. Z reguły większość psychoterapeutów pracuje pod tak zwaną superwizją, w trakcie której mogą konsultować swoją pracę z innymi, bardziej doświadczonymi terapeutami.
